وزیر امور خارجه ایران با بیان این که ما به دنبال مکانیزمی برای برون رفت به صورت برد-برد از موضوع هستهای هستیم، گفته است: "ما وضعیت طرف مقابل را درک میکنیم که میخواهد به صورت آبرومندانه از وضعیت فعلی خارج شود و آمادگی داریم تا شرایط لازم را برای خروج آبرومندانه آنها فراهم کنیم." - به نقل از سایت فارسی بی بی سی
پاسخ اخیر به نامهی اشتون مسول سیاست خارجه اتحادیه اروپا، توسط جلیلی دبیر شورای امنیت و مذاکرهکننده هستهای با غربیها پس از چند ماه مقاومت در عدم ارائه نامه رسمی، بدین معنیست که رژیم جمهوری اسلامی تمامی شروط غربیها برای ادامه مذاکره با آنها را پذیرفته و این از مهمترین و نخستین پیروزیهای غربیها در آغاز مذاکره بهشمار میرود و یکی از پیامدهای آن، شکستن قدرت چانهزنی طرفِ ایرانی است. با این پذیرش، به باور من برجستهترین نکتهای که دستگاه دیپلماسی ایران به رهبری صالحی وزیر امور خارجه و تحت فشار خامنهای، روی آن تاکید دارد (این نکته مهمتر از نتیجه مذاکره میباشد) عدم عبورِ غربیها از خط قرمز رژیم است و آن حفظ آبروی خامنهای به لحاظ موضعگیریهای هستهایاش طی ۷ سال گذشته تلفی میشود. (برخلاف آنچه صالحی در بالا بدان اشاره داشته است، چون آن طرفی که در فشار بیشتر است، مترصد حفظ آبروست پس از شکست!) موضعگیریهای نابخردانهای که پیامدش تحمیل میلیاردها دلار هزینه به ملت ایران بوده است و کشور به لبهی پرتگاهِ فقر، تنگدستی و بالاتر از آن به مرزِ نیستی کشانده شده است! رژیم در اینکه اصرار دارد، بُرد جمهوری اسلامی یا بهتر است بگوییم بُرد خامنهای را وابنمایاند، دو هدف را دنبال میکند: اول جلوگیری از آبروریزی نزد عامه مردم ایران که با دستیابی به تکنولوژی هسته ای، در انتظار رسیدن به بهشت موعود هستند و دوم نشان دادنِ برحق بودنِ مواضع علی خامنهای به تیم پیشین مذاکره کننده جمهوری اسلامی (تیم خاتمی - رفسنجانی). لازم به یادآوریست تیم پیشین مذاکرهکننده با غرب، توقف موقت غنی سازی اورانیوم را طی مذاکرهی معروف به سعدآباد، در دستورکار قرار داده و ایران را در افکار بین المللی عقلگرا و خردورز معرفی کرده بود. دو سوال اساسی اما مطرح است: یک - آیا غرب نیز تمایل دارد به آسانی آبروی خامنهای را در این رهگذر حفظ کند یا برای پر کردن کاسهی "گدایی" و "چهکنم" رژیم جمهوری اسلامی، امتیازات بیشتری را خواهد طلبید؟ در این صورت غرب باید بداند نتیجهای که از خرید آبروی خامنهای حاصل میشود، فشار و سرکوب بر آزادیخواهان داخل کشور را صد چندان خواهد کرد! دو - اگر غرب با این هدف که "خامنهای باید برود!" زیر بار چنین درخواست جمهوری اسلامی نرود، آیا خامنهای جام زهر را سرانجام خواهد نوشید یا سناریوی دیگری دارد در سر پرورانده میشود؟