آنچه که با مرور رخدادهای دو هفته اخیر می‌توان نتیجه گرفت، اینست که به نظر می‌رسد، علی خامنه‌ای به ۴ شرط غربی‌ها را که از طریق وزیر امور خارجه ترکیه به مقامات ایرانی ابلاغ شده بود، تن در داده است. چهار شرط کدام ها بودند
یک - دست برداشتن از شیطنت‌های ایران در سوریه در جهت پشتیبانی از بشار اسد: تاکید خامنه‌ای بر اصلاحات در سوریه نشانه‌های رویکرد تازه جمهوری اسلامی به مسائل سوریه است
دو - عدم جانب‌داری از نوری المالکی نخست وزیر عراق در رابطه با اختلافاتی که با الهاشمی معاون رییس جمهور، بوجود آمده بود: سکوت رسانه‌ای و عدم پی گیری نخست‌وزیرعراق شاهد این مدعاست
سه - خودداری از تهدید ناوگان نظامی غربی‌ها در خلیج فارس و تنگه هرمز: ناگهان لاف‌های جنگ‌طلبانه سپاه و ارتش متوقف شد
چهار - شفاف‌سازی در زمینه مسائل هسته‌ای و بازگشت بدون هرگونه پیش‌شرط به میز مذاکرات: دعوت از بازرسان آژانس گویای نخستین گام‌های رژیم در این عرصه است
خر غربی‌ها یا از پل گذشته یا دارد می‌گذرد
***
باید از مراجع بین‌المللی سوال کرد که چگونه است که آنجا که منافع خود را در پیوند با مسائل بین‌المللی و منطقه‌ای در خطر می‌بینید، به تکاپو می افتید و با هر تدبیری خطر را دفع می‌کنید اما هنگامی که پای منافع ملت‌ها در میان است، کمتر ظاهر می‌شوید و حداکثر به یک بیانیه کم مایه اکتفا می‌کنید. همگان آگاهند که مردم در ایران تحت چه فشارهایی از سوی حکومت قرار دارد و همگان شاهدند که پس از انتخابات سال ۸۸ چه بر سر این ملت رفته است. ای دوستان! لطفا سوال‌های زیر را به ملت ایران پاسخ دهید
آیا تجاوز و شکنجه زندانیان سیاسی را از یاد برده‌اید؟
آیا حصر حدودا یکساله رهبران جنبش را فقط به جرم شرکت در انتخابات و اعتراض به تقلب در انتخابات فراموش کرده اید؟
آیا به یاد ندارید که چه تعداد روزنامه‌نگار، وکیل، سیاستمدار، دانشجو، فعال اجتماعی و ... در زندان‌های خوفناک رژیم جمهوری اسلامی بسر می‌برند؟
آیا به شعارهای خود در روند اجرای کامل حقوق بشر از جمله آزادی زندانیان سیاسی، باز کردن فضای سیاسی و اجتماعی، آزادی نشر اطلاعات و بیان چقدر پای‌بند هستید؟
آیا زمان آن نرسیده است گام‌های موثری برداشته شود تا حکومت ایران وادار گردد، سرکوب نیروهای مترقی و آزادیخواه را متوقف کند؟
دوستان آزادیخواه در سرتاسر جهان! از حکومت‌های خود بخواهید تا رژیم ایران را تحت فشار قرار دهد و از ظلم و ستم به مردمانش دست بردارد. ای حکومت‌های غربی! کاری نکنید که مقدار آبرویی که به تازگی و قطره قطره در پیشگاه ملت ایران کسب کرده‌اید، را یک‌جا از دست بدهید. مردم جهان بدانند که مهمترین دغدغه سیاسی-اجتماعی فعلی مردم فهیم و آزادیخواه ایران، زندانیان سیاسی هستند: زندانی سیاسی آزاد باید گردد
