یک - رژیم از سایه خود هم می‌ترسد و هر آن احتمال می‌دهد کله‌پا شود. سوال اینست که در این روزگار، چه مدت یک حکومت می‌تواند با تکیه بر نیروهای سرکوبگر، استمرار یابد؟
دو - مردم به‌ویژه جوانان و دانشجویان مترصد فرصتی هستند تا قدرت خود را به حاکمان بنمایانند و نیز آمادگی به‌هم پیوستن را دارا می‌باشند
سه - نیروهای نظامی غیر وابسته به ایدئولوژی حاکمان، سر در گم هستند و "باری به هر جهت" در خیابان ها ظاهر می‌شوند
چهار - رژیم همچنان در محاسبات خود قادر نیست از نیروهای جنبش مردمی، برآورد دقیقی داشته باشد
پنج - تزلزل تصمیم گیران در پیوند با مسائل امنیتی به خوبی مشهود است. بستن زودهنگام مترو که باعث ترافیک سنگین می‌شود یکی از دلایل بر این مدعاست
شش - دستگاه تبلیغات رژیم، اعتماد عامه مردم به خود را از دست داده است
هفت - پرده‌های موجود میان رهبری رژیم و مخالفان در داخل کشور از طیف‌های گوناگون، به‌گونه‌ای کامل، برافتاده و کسی حرمتی و تقدسی برای علی خامنه‌ای و دربار او قائل نیست
هشت - شجاعت مردم در نافرمانی مدنی به‌خوبی آشکار است و نمایش قدرت نظامی در خیابان‌ها، دیگر کسی را نمی‌ترساند
نه - ریزش در "خودی"ها روز به روز مشهودتر است و رژیم قادر به حفظ وفاداران به خود نیست
ده - سران مخالفان در داخل کشور و اوپوزیسیون در خارج می‌توانند امیدوار باشند که در فرصت‌های دیگر، می‌توان لرزه‌های بیشتری بر اندام حکومت انداخت
