پس از مذاکرات مقامات جمهوری اسلامی با گروه ۱+۵ که ماه پیش در استانبول صورت گرفت، طرفینِ مذاکره، با شعف‌ای که نمی‌توانستند آنرا جلوی دوربین خبرنگاران و در لحن‌شان پنهان نگاه دارند، نتیجه‌ی مذاکره را رضایت‌بخش و گامی به جلو توصیف کردند، اما از روزی که حرف و حدیث‌ها پیرامون اتاقک انفجاری در منطقه پارچین دوباره داغ شد و رسانه های غربی ادعا کردند که در منطقه‌ی نظامی پارچین خبرهایی است مبنی بر سلسله آزمایشات انفجاری در ارتباط با مسائل هسته‌ای، طرفین لحن خود را تغییر دادند و برای هم شاخ و شانه کشیدند. پیش از مذاکرات بغداد که قرار است روز جهارشنبه آینده توسط سعید جلیلی و نمایندگان گروه ۱+۵ انجام شود می توان آخرین رویدادها در پیوند با مسائل هسته‌ای ایران را چنین برشمرد
یکم - ائتلاف جناح‌های سیاسی اسراییل بود که دوباره اسراییلی‌ها را بر این محور متحد نمود که جمهوری اسلامی باید غنی سازی را کاملا کنار بگذارد
دوم - سخنان سعید جلیلی بود که در دانشگاه علم و صنعت ابراز داشت و رسانه‌ای شد مبنی بر اینکه که جمهوری اسلامی تحت هیچ شرایطی غنی سازی را کنار نخواهد گذاشت و آنرا حق مسلم خود خواهد دانست که از منظر ناظران سیاسی این سخنرانی فقط مصرف داخلی داشت
سوم - سفر غیر مترقبه آمانو مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به ایران است که در شرف انجام است و قرار است روز یکشنبه فردا رخ دهد. سوال اینست که چه اتفاقی افتاده است که پس از مذاکرات هفته‌ی گذشته‌ی سربازرس آژانس با علی اصغر سلطانیه نماینده جمهوری اسلامی در آژانس که قرار است روز دوشنبه نیز ادامه یابد، این سفر باید انجام شود؟ به باور من این سفر از این زاویه می‌تواند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار باشد که به نظر می‌رسد، علی اصغر سلطانیه نتوانسته است چراغ سبز تهران را برای ادامه مذاکره داشته باشد، و به درخواست‌های آژانس پاسخ روشنی دهد. سفر آمانو بی‌گمان مربوط می‌شود به محتوای مذاکرات هفته گذشته با سلطانیه که با او راه به جایی نمی‌بُرد و لازم بود مقامات بالاتر در جمهوری اسلامی آنرا به سرانجام برسانند
***
به هر حال آنچه که مسلم است روزهای دوشنبه تا جمعه که در پیش است بسیار سرنوشت‌ساز و تعیین کننده است به ویژه آنکه مواضع سران ۸ کشور صنعتی جهان که گردهمایی‌شان، دیروز در آمریکا آغاز شد، نسبت به مسائل ایران و سوریه همان است که قبلا بوده و سفیر آمریکا در اسراییل نیز اخیرا تهدید حمله به ایران را تکرار کرد! از سوی دیگر نتیجه مذاکرات آمانو در تهران به شدت گره خواهد خورد به ادامه مذاکره سربازرس آژانس با علی اصغر سلطانیه از یکسو و مذاکرات بغداد از دیگر سو، لذا باید حواس‌مان را شش دانگ به مذاکرات پیش روی با غرب حفظ کنیم و اسیر ترفندهای جمهوری اسلامی در انحراف افکار عمومی نشویم، چرا که شاید رهبر جمهوری اسلامی، برای برداشته شدن تحریم‌های کمرشکن، امتیازات ویژه‌ای به غرب بدهد که برای فرار از انتقادات مخالفان در داخل، دستور داده باشد انعکاس داخلی ننماید: آیا سرانجام خامنه‌ای تسلیم خواهد شد و جام زهر را خواهد نوشید؟
