این دو هدف زمانی می‌توانست و می‌تواند حاصل شود که حاکمان تهران حرف و سخن تازه و غیر تکراری داشته باشند و طرحی نو ارائه نمایند و نیز روابط‌شان با کشورهای مهم غیر متعهدها و همسایگان بگونه‌ای باشد که نفوذ و اثرش قابل تکیه باشد. آنچه که طی برگزاری این اجلاس تا این لحظه مشاهده شده، گویای اینست که نه تنها حرف‌ها و سخنرانی‌ها، محتوای جدید و نویی نداشته، که هنگام سخنرانی رهبر جمهوری اسلامی، عده‌ای چرت می‌زدند، تعدادی سر در گریبان داشتند و دبیرکل سازمان ملل به ساعت مچی‌اش نگاه می‌کرد! دعوت از رییس جمهور مصر و حضور محمد مرسی، از افتخارات مسولان جمهوری اسلامی محسوب می‌شد و این تصور می‌رفت که او پیرامون مسائل بین‌المللی به ویژه گرفتاری‌هایی که حکومت سوریه دست‌بگریبان آن است، با رژیم جمهوری اسلامی همصدا و هم‌سو خواهد شد، اما سخنرانی او آب پاکی را بر دستان هیات حاکمه جمهوری اسلامی ریخت! تا جایی‌که متن ترجمه سخنرانی او از رادیو و تلویزیون سانسور گردید و وارونه جلوه داده شد! او در سخنرانی‌اش، نظام بشار اسد را سرکوبگر قلمداد کرد. محمد مرسی که حکومت ایران حساب جداگانه‌ای برایش در میان مدعوین باز کرده بود، در طی سخنرانی خود از جنبش‌های منطقه - بر خلاف خامنه‌ای که تاکید بر "اسلامی" بودن جنبش داشت - به عنوان "بهار عربی" یاد کرد و از همه چشمگیرتر، قبل از سخنرانی محمود احمدی‌نژاد، اجلاس را ترک کرد
از سوی دیگر عدم حضور رییس جمهور و نخست وزیر ترکیه، پرهیز پوتین از پیوستن به اجلاس و نیز پشیمانی رییس جمهور آذربایجان از آمدن به تهران اعتبار اجلاس و بدنبال آن اعتبار برگزارکنندگان آن را کمرنگ نمود
***
با توجه به مدل هزینه - فایده، به گمان این نگارنده چنین به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی به‌رغم این همه هزینه و بگیر و ببند، به هیچیک از اهداف‌اش حتا نزدیک نخواهد شد. جمهوری اسلامی دارای تاثیرگذاری برجسته بر کشورهای با اهمیت منطقه و جهان نیست. از آنجا که جمهوری اسلامی ایران مهارتی در جذب ندارد و از سوی دیگر در مواضع‌اش - همانگونه که در سخنرانی علی خامنه‌ای دیده شد - تغییر چشمگیری چه در مسائل هسته‌ای و چه در مسائل سوریه حاصل نشده است، احتمال بروز یک جنگ خانمان‌سوز و فشار اقتصادیِ بیشتر، کاهش نخواهد یافت و از طرف دیگر، در رابطه با مسائل سوریه، با توجه به اینکه، اِعمال دیدگاه‌های سه کشور ترکیه، عربستان و مصر که ماندگاریِِ بشار اسد بر راس دستگاه حاکمه سوریه را برنمی‌تابند، اهمیت بسزایی دارد، و نیز غیر قابل قبول بودن عملکرد بشار اسد که دنیا را بر علیه خود بسیج کرده است، نمی‌توان انتظار داشت که پافشاری تهران بر ادامه حکومت بشار اسد، به کامیابی حاکمان رژیم جمهوری اسلامی بینجامد! مهم‌ترین دستاورد اجلاس: عده‌ای در این میان، به نان و نوایی رسیدند مثل احمد نجفی کارمند معلوم‌الحال رادیو و تلویزیون
