اگر مانده بودند؟

  

وزیر جدید اطلاعات ایران درباره ایجاد زمینه برای بازگشت برخی از ایرانیانی که پس از انتخابات مناقشه برانگیز ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ از کشور خارج شده‌اند، وعده‌هایی داده است (به نقل از رسانه‌های داخل و خارج). آقای وزیر! اگر مانده بودند سر از کهریزک در‌می‌آوردند

اگر مانده بودند در محاکمه‌های نمایشی فله‌ای به حبس و تبعید محکوم می‌شدند

اگر مانده بودند مورد تجاوز قرار می‌گرفتند و شاید زیر شکنجه جان می‌باختند

اگر مانده بودند آرزوی دیدار همسر و فرزند، زجرکش‌شان می‌کرد

اگر مانده بودند باید هر لحظه تهدید به انفرادی می‌شدند

اگر مانده بودند شاید از بیماری‌های مشکوک جان می‌سپردند
اگر مانده بودند باید روزی صد بار در سلول‌های انفرادی مزه‌ی مرگ تجربه می‌کردند
اگر مانده بودند باید از حقوق انسانی و اجتماعی و حرفه‌ای محروم می‌شدند
اگر مانده بودند باید فریاد خود در گلو خفه می‌کردند

***

آنهایی که پس از ماجراهای انتخابات ۸۸ از ترس جان، به خارج گریختند، اگر مانده بودند، چه بر سرشان آمده بود!؟ پرسش‌های اساسی پیرامون چنین مانور‌های حقوق بشری و دموکرات‌منشانه و توام با شک و تردید از وزیر اطلاعات دولت تازه مطرح است
یک - آیا بهتر نیست که نخست طرحی دراندازید تا همین‌ها که در داخل گرفتارند، آزاد شوند و سپس به سراغ دوردست‌ها رفت؟

دو - آیا لازم نیست که تکلیف حصر آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی - که بدون برپایی هرگونه محکمه قضایی و محاکمه‌ای، نزدیک به ۴ سال در حصر و رنج هستند - روشن شود؟

سه - آیا صلاح نیست وکلایی که تنها به اتهام دفاع از حقوق کسان بی‌دفاع در حبس و دور از خانه و کاشانه به‌سر می‌برند، به آغوش خانواده بازگردند؟

چهار - آیا ممکن نیست روزنامه‌نگارانی که به اتهام یا به جرم نامه نوشتن به علی خامنه‌ای در زندان و تبعید هستند، آزاد گردند؟
پنج - آیا ضرورت ندارد دانشجویان ستاره‌دار و محروم از تحصیل، بی‌ستاره شوند و به کلاس‌ها بازگردند و استادانی که در ۸ سال گذشته به دلایل واهی بازخرید و بازنشسته گردیدند، کار و شغل خود باز یابند و جامعه علمی و دانشگاهی را بهرمند سازند؟ 

***

پس از روشن شدن تکلیف آنها که ماندند، آنگاه است که می‌توان پیرامون بازگشت آنها که نماندند، گفتگو به میان آورد و تضمین‌ها پیشنهاد کرد و دادِ دادگری سرداد: آقای وزیر! لطفا نقد را بچسبید، نسیه پیشکش