Friday, September 23, 2011

فضای تهران چنان آلوده است که کسی انگار بوی جنگ به‌مشامش نمی‌رسد

اخیرا مقاله‌ای از آسیه امینی با عنوان «بوی بحران» در سایت رادیو زمانه انتشار یافته که مطالعه آنرا به همه توصیه می‌کنم. اما بخش یایانی مقاله با عنوان «چشمهای نیویورک» بسیار به دلم نشست و به باور من شاه‌بیت این نوشتار است و حیفم آمد دیده نشود. به همین لحاظ، تصمیم گرفتم بدون هر مطلب اضافی‌ای این بخش از مقاله را برایتان عینا در زیر نقل کنم

***

چشمهای نیویورک
محمود احمدی نژاد در زمانی با همراهی تیم جنجالی اش راهی نیویورک شده است که این سفر، نه فقط برای کشور ایران، که برای خاورمیانه ، زمانه حساس و تعیین کننده ای است. 
ابراز نظر رئیس جمهوری فرانسه در مورد حمله نظامی به تسلیحات هسته ای ایران، نشان از توافقهای  پشت پرده کشورهای غربی برای تصمیم گیری جدید در مورد ایران دارد. هر تصمیمی برای فلسطین و اسرائیل، می تواند بر سرنوشت تصمیم گیری برای ایران نیز موثر باشد. 
در ایران، انتخابات مجلس، فساد اقتصادی و دعوای حقیرانه طالبان قدرت، گروه های سیاسی را به خود سرگرم کرده است. گلوی جنبش های اجتماعی در دستان سپاه و بسیج فشرده شده. مطبوعات نای جنبیدن ندارند. صدا و سیمای جمهوری اسلامی جز تملق و ریا ، چهره دیگری از خود نشان نمی دهد. روشنفکران یا در بندند یا در کنج سکوت. و مردم، خسته و تا بن دندان گرفتار گرانی و سرکوب و بی خبری اند. امید، نایاب است. شادی، پیدا می شود اما همه‌گیر نیست. فضای تهران آلوده است. آلوده به سیاستی فاسد. بوی مانداب قدرت، چنان فضا را آکنده است، که کسی انگار بوی جنگ به مشامش نمی رسد.

آدرس مقاله
http://radiozamaneh.com/politics/2011/09/20/7075