در ایران، در آستانه روز جهانی صلح خامنه‌ای کارکنان و فرماندهان نیروهای انتظامی را «مجاهدان واقعی فی سبیل الله» می‌خواند و با سان دیدن از رژه نظامیان دوباره باد به غبغب می‌اندازد، جوان ۱۷ ساله اعدام می‌شود، مستندسازان را به اتهام واهی دستگیر، زندانیان بند ۳۵۰ اوین را به قصدِ کُشت می‌زنند و دراویش را لت و پار می‌کنند. همه و همه گویای بی‌اعتقادی رژیم به صلح و دوستی است! حال خواهیم دید در روزهایی که برنامه‌ی هسته‌ای ایران زیر سوال است و صلح‌آمیز بودن آن دارای حرف و حدیث بسیار، حتما احمدی‌نژاد هم در نیویورک، حرف‌های زیادی، زیاد می‌زند تا بیشتر مورد تردید جهانیان قرار گیریم. ظاهرا کار ما برعکس همه‌ی دنیاست.
در جایی که همه دارند از همزیستی مسالمت‌آمیز گفتگو می کنند و اگرچه ممکنست به ظاهر، اما مردم را به آرامش و صلح تشویق می‌کنند، در کشور ما چگونگی هُل دادن ماشین قراضه‌ی سرکوب و اعدام و ضرب و شتم زندانیان همچنان نقل مجالس حاکمان رژیم است: : اگر نجنبیم، آخر و عاقبت خوشی در انتظار مردم ما نخواهد بود و آبی گوارا از گلویمان پایین نخواهد رفت - به دقت به کاریکاتور بنگرید
